Κωνσταντίνος Ι. Σφακιανάκης
 
 
Γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης στις 3 Μαρτίου 1890. Γόνος αστικής οικογένειας. Σταλμένος από τον πατέρα του στην Ελβετία να σπουδάσει νομικά, επέστρεψε έχοντας αποκτήσει όχι μόνο δίπλωμα στα νομικά, αλλά και στο πιάνο και στην σύνθεση όπου μεταβαίνοντας στην Δρέσδη υπήρξε μαθητής του Ρήμαν, ενώ παράλληλα πήρε πτυχίο στα μαθηματικά και στην αστρονομία. Γνώριζε άπταιστα Γαλλικά, Γερμανικά, Ιταλικά. Ίδρυσε το Ελληνικό Ωδείο στα Χανιά όπου δημιούργησε μία λαμπρή τάξη στο πιάνο. Αργότερα υπήρξε συνδιευθυντής με τον Αντίοχο Ευαγγελάτο στο Ελληνικό Ωδείο Αθηνών της οδού Φειδίου. Συνέθεσε έργα για ορχήστρα όπως ο «Συμφωνικός πρόλογος », ένα κύκλο τραγουδιών για φωνή και πιάνο με τίτλο «Κάλυμνα», αρκετά ακόμη τραγούδια για φωνή και πιάνο και πέντε έργα για σόλο πιάνο. Συνέθεσε κι ένα χορόδραμα με θέμα την Αποκριά αλλά σε πιανιστική μορφή. Υπήρξαν όμως και έργα του που δεν σώζονται όπως το ορατόριο « Η Αποκάλυψις του Ιωάννη», η «Κρητική σονάτα» για βιολί κι ορχήστρα, «Σκέρτσο» και η «Υπόκρουση στην Λίμνη του Λαμαρτίνου». Παράλληλα έγραψε την Ιστορία της Βυζαντινής Μουσικής από την οποία σώζονται κάποιες σελίδες όπως τις παρουσίασε ο Φώτης Κόντογλου στο περιοδικό «Φιλική εταιρεία», καθώς επίσης αναφορά γίνεται στο εν λόγω έργο και στο Λεξικό του Κ. Ελευθερουδάκη στο λήμμα Βυζαντινή μουσική.